Op zaterdag 15 februari verzamelden zowat 150 mensen om in een stille wake het laatste traject te wandelen waarop één jaar geleden een dodelijk slachtoffer viel bij het oversteken van de N47 met de fiets ter hoogte van de Lokerhoutstraat. De hele inrichting van het kruispunt blijft een zwart punt voor de vele voetgangers en fietsers die de N47 willen oversteken. Het was dan ook goed dat de optocht kon rekenen op de deskundige begeleiding van de politie. Het volstaat om een half uur het kruispunt te observeren om vast te stellen dat er zich heel wat gevaarlijke situaties voordoen.
De gemeenteraad en het stadsbestuur hebben hier altijd aan één zeel getrokken. En we moeten dat blijven doen. Ik was dan ook verwonderd over de wereldvreemde reactie vanuit het Agentschap Wegen en Verkeer op de eerdere eisen vanuit dit gremium. De herinrichtingswerken zouden pas starten in 2027 en toch wordt de vraag naar een tijdelijke maatregel om de snelheid te verlagen naar 50km/u op dat stuk N47 als “niet afdwingbaar” van tafel geveegd. Dit ondanks het gegeven dat het snelheidsregime aan de school en de verkeerslichten op het kruispunt met de Martelarenlaan naar 50 zijn teruggebracht. Ik heb dan ook volgende vragen:
Het kan toch immers niet zijn dat een onveilige situatie in het beste geval nog twee jaar onaangeroerd blijft.